Śródziemie: Cień Mordoru to gra akcji osadzona w świecie Władcy Pierścieni. Produkcję opracowało doświadczone studio Monolith Productions, czyli zespół mający na koncie m.in. serię No One Lives Forever oraz dwie pierwsze odsłony cyklu F.E.A.R. Wcielamy się w Taliona – doświadczonego zwiadowcę, którego rodzina zostaje zamordowana przez popleczników Saurona. Chwilę potem również on sam żegna się z życiem, nie jest to jednak koniec tej historii. Zamiast tego prastary Duch Zemsty wskrzesza go i obdarza mocami Upiora. Talion postanawia udać się do Mordoru i wyeliminować wszystkich, którzy przyczynili się do jego tragedii. W trakcie kampanii możemy odkryć także prawdę o istocie stojącej za jego powrotem do świata żywych oraz poznać historię powstania Pierścieni Władzy. Gra kładzie duży nacisk na fabułę oraz na ciekawe postacie niezależne
(w kilku misjach pojawia się m.in. doskonale znany fanom twórczości Tolkiena Gollum). Historię Taliona poznajemy w głównej kampanii składającej się z dwudziestu rozbudowanych misji. Śródziemie: Cień Mordoru to gra akcji, w której wydarzenia obserwujemy z kamery umieszczonej za plecami postaci. Zabawa polega głównie na toczeniu bitew z licznymi przeciwnikami za pomocą rozbudowanej mechaniki walk, opartej na systemie z serii Arkham. Główny bohater może wyprowadzać efektowne ciosy w walce wręcz, łączyć swoje ataki w bardziej złożone kombinacje, a także używać specjalnych ciosów (są to m.in. brutalne egzekucje czy ataki obszarowe). Talion jest ponadto w stanie atakować swoich wrogów na odległość (z wykorzystaniem łuku lub noży do rzucania) oraz przejmować kontrolę nad karagorami i ogromnymi graugami, czyniąc te dzikie bestie podległymi sobie. Mocną stroną projektu jest sztuczna inteligencja powiązana z unikalnym systemem o nazwie Nemezis. Główny bohater oprócz zwykłych potworów może także napotykać w świecie gry orki wchodzące w skład armii Saurona. Każdy kapitan oraz wodz z tejże armii jest oddzielną postacią, posiadającą własne imię, osobowość oraz mocne i słabe strony (elementy te są losowo generowane w momencie rozpoczęcia gry). System Nemezis śledzi wszystkie decyzje gracza oraz staczane przez niego potyczki, a następnie na ich podstawie kształtuje stosunek nieprzyjaciół do gracza. Wraz z rozwojem kampanii wrogowie uczą się naszych taktyk, a niektórzy z nich potrafią wręcz zapałać do bohatera czystą nienawiścią i spróbują zemścić się na nim. W grze Śródziemie: Cień Mordoru dysponujemy pełną swobodą eksploracji świata gry. Oprócz zajmowania się głównymi misjami możemy też przystępować do dodatkowych zadań (m.in. ratowanie cywilów, wykazywanie się bezbłędną obsługą oręża Taliona), zbierać sekrety czy zaliczać opcjonalne wyzwania (np. pokonywanie unikalnych bestii czy zdobywanie określonych odmian ziół). Dla fanów marki dodatkową zaletą jest fakt, że podczas produkcji autorzy współpracowali z ludźmi z firmy Middle-earth Enterprises oraz studiem efektów specjalnych Weta Workshop. Dzięki temu gra idealnie wpasowuje się w świat stworzony przez J.R.R. Tolkiena i jednocześnie pozostaje wierna stylowi wizualnemu kinowej sagi.
Dragon Age: Inkwizycja to trzecia odsłona sagi cRPG stworzonej przez studio BioWare. Pod wpływem opinii fanów, niezadowolonych z wielu aspektów Dragon Age II, deweloper postanowił upodobnić grę do pierwszej części cyklu. Jednocześnie zachowano pewne rozwiązania, które sprawdziły się w „dwójce”, nie zapominając przy tym o sporej garści nowości. Dragon Age: Inkwizycja ponownie zabiera gracza do świata Thedas, który po wydarzeniach z poprzednich dwóch odsłon pogrąża się w chaosie. Akcja rozpoczyna się 10 lat po finale gry Dragon Age: Początek i kilka miesięcy po Dragon Age II. Królestwo Ferelden nie zdążyło odzyskać pełni sił po inwazji Mrocznych Pomiotów (Pladze), będącej głównym tematem „jedynki”, a imperium Orlais uwikłane jest w wojnę domową. Na całym kontynencie trwa konflikt Templariuszy z magami. Pośród tego zamieszania dochodzi do rozdarcia granicy pomiędzy światem śmie
śmiertelników a równoległym wymiarem – Pustką – doprowadzając do inwazji demonów. Temu nowemu zagrożeniu czoła stawia niezależna politycznie Inkwizycja. Gracz wciela się w przywódcę owej organizacji, a jego zadaniem jest odkrycie tożsamości osoby odpowiedzialnej za sprowadzenie potworów do świata żywych oraz zgromadzenie dostatecznej potęgi, by powstrzymać inwazję. Tworząc postać głównego bohatera, da się zdecydować nie tylko o jego klasie (wojownik, łotrzyk, mag) i płci, lecz także o imieniu, wyglądzie oraz rasie (człowiek, elf, krasnolud i nowość w serii: qunari). Wypowiadane przez protagonistę kwestie zostały w pełni udźwiękowione. Głównemu bohaterowi towarzyszy trzech kompanów, wybieranych z puli dziewięciu postaci. Większość z nich to nowe twarze, lecz część (np. Varrik) pojawiła się już w poprzednich odsłonach. Nie tylko stanowią oni nieocenioną pomoc w walce, lecz także są ważnym elementem fabuły. Rozmawiając z nimi, gracz poznaje ich historię, motywy i cele. Co więcej, jego poczynania wpływają na to, jak towarzysze odbierają Inkwizytora. Bardzo istotnym elementem relacji z kompanami są także charakterystyczne dla serii romanse. Warto też wspomnieć, że w Inkwizycji twórcy postawili sobie za cel ukazanie stosunków interpersonalnych w bardziej naturalny i dojrzały sposób, co znajduje swoje odzwierciedlenie przede wszystkim w zmodernizowanych scenach seksu. Grający niejednokrotnie staje przed decyzjami natury moralnej, wymykającymi się tradycyjnemu podziałowi na dobro i zło. Część z nich ma duże znaczenie dla fabuły, a ich konsekwencje nie zawsze są widoczne natychmiast. Możliwość importu zapisanych stanów gry pozwala przenieść do rozgrywki część wyborów dokonanych przez weteranów serii. Z kolei osoby, które nie mają doświadczenia z poprzednimi odsłonami, a również chciałyby mieć nakreśloną samodzielnie historię świata i zamieszkujących go postaci, mogą skorzystać z usługi Dragon Age Keep, przygotowanej na okazję wydania „trójki”, by umożliwić w łatwy sposób wygenerowanie zapisu rozgrywki do zaimportowania. Poza podążaniem za głównym wątkiem gracz wykonuje misje poboczne i ustosunkowuje się do mniejszych konfliktów toczących się w Thedas. Jako Inkwizytor podejmuje on decyzje w imieniu całej organizacji, kształtując w ten sposób jej reputację oraz politykę wobec innych ugrupowań. Postępy w rozgrywce owocują nie tylko rozwojem postaci, lecz także wzrostem znaczenia tytułowej Inkwizycji. Ponadto wysokie stanowisko daje wymierne korzyści, chociażby w postaci armii, którą da się wysłać do zdobycia twierdzy ukrywającej ważne informacje.
Wiedźmin 3: Dziki Gon to trzecia odsłona popularnej serii cRPG opartej na prozie Andrzeja Sapkowskiego.
Grę wyprodukowało studio CD Projekt RED, czyli zespół odpowiedzialny również za dwie poprzednie części.
Ponownie wcielamy się w znanego z poprzednich odsłon wiedźmina.
Główna oś fabularna obraca się wokół kilku oddzielnych wątków.
Wśród nich znalazło się poszukiwanie utraconej miłości Geralta oraz inwazja Nilfgaardu na królestwa północy.
Spróbujemy też powstrzymać tytułowy Dziki Gon, prześladujący wiedźmina zarówno w powieściach, jak i obecny w pierwszej i w nikłym stopniu w drugiej części serii.
Wszystkie te główne zadania oferują filmową jakość opowiadanej historii, z rozgałęzionymi ścieżkami wydarzeń, imponującymi scenkami przerywnikowymi i starannie wyreżyserowanymi sekwencjami.
Co ciekawe, możemy porzucić część wątków, trzeba będzie jednak liczyć się z wynikającymi z tego faktu przykrymi konsekwencjami.
Poza głównymi opowieściami dostępne jest także zatrzęsienie misji pobocznych, które w sumie starczają na ponad sto godzin zabawy.
Autorzy zadbali o dużą różnorodność wyzwań.
W trakcie przygód będziemy eksplorowali m.in. jaskinie, prastare ruiny i tętniące życiem wioski. Zapolujemy na potwory dla zysku oraz specjalnych nagród.
Pojawią się również zadania oparte na dochodzeniach.
Różne rejony świata oferują swoje własne mini gierki (np. zawody w rzucaniu nożami) ze specjalnymi nagrodami, choć jednocześnie ich ukończenie nigdy nie jest wymagane dla dalszego rozwoju fabuły.
Zgodnie z tradycją serii, trzeci Wiedźmin oferuje sporą swobodę odgrywania postaci, a fabuła jest mocno rozgałęziona, tak aby umożliwić graczom dokonywanie różnych wyborów.
Jednocześnie wirtualny świat jest w dużym stopniu dynamiczny.
Przykładowo, niektóre nasze akcje sprawią, że zagrożona przez ataki bandytów wioska kompletnie się wyludni.
Gra posiada świat o otwartej strukturze, który jest czterdziestokrotnie bardziej rozległy niż ten w The Witcher 2: Assassins of Kings.
Nowy silnik (REDengine 3) został zaprojektowany tak, aby cały czas ładował dane w tle, co pozwoliło uniknąć ekranów wczytywania.
Przemieszczanie się ułatwia opcja jazdy na koniu.
Przy dobrym rumaku dotarcie z jednego końca mapy na drugi zajmuje około 30-40 minut.
Dostępna jest również opcja natychmiastowej podróży do miejsc wcześniej odwiedzonych.
Geralt otrzymał 96 animacji wykorzystywanych w starciach, podczas gdy w drugiej części miał ich jedynie 20.
Gracze mogą wreszcie przerywać atak w jego trakcie oraz blokować ciosy i wykonywać uniki, nawet gdy zabraknie im kondycji, choć nie są one wtedy tak skuteczne.
Zamiast przewrotów bohater wykonuje teraz szybkie piruety, aby zejść z linii ciosu przeciwnika. Nowy system kamery dba o zapewnienie czytelnej perspektywy podczas starć.
Nie zabrakło starć z bossami (m.in. z lodowym gigantem), ale nie są one tym razem oskryptowane. Mocno przebudowano również system znaków.
Każdy z pięciu ma podstawowy poziom, a wraz z rozwojem Geralta odblokujemy drugi stopień. Przykładowo, ulepszone Igni wywoła eksplozję ognia, która otoczy bohatera.
Z kolei drugi poziom Ydren zamiast pułapki na jednego potwora stworzy duże pole, które spowolni wszystkich przebywających w nim nieprzyjaciół.
Podczas starć wykorzystujemy również w dużym stopniu otoczenie.
Np. możemy telekinetycznie uderzyć w ul os, które zaatakują wrogów.
Natomiast gdy zwrócą się w naszą stronę spalimy je znakiem Igni.
Poszerzanie zasobu wiedzy o przeciwnikach umożliwia poznanie ich słabych punktów.
Niektóre pokonane monstra pozostawią po sobie niemożliwe do dostania w inny sposób składniki służące do przepisów alchemicznych i tworzenia nowych przedmiotów.
Pozwolą również Geraltowi na rozwijanie własnego drzewka mutacji, zapewniającego dostęp do nowych mocy.
Gracze mogą również rozwijać umiejętności szermiercze i alchemii.
WYMAGANIA SPRZĘTOWE: Rekomendowane: Intel Core i7-3770 3.4 GHz/AMD FX-8350 4 GHz, 8 GB RAM, karta grafiki 2 GB GeForce GTX 770/4 GB Radeon R9 290 lub lepsza, 40 GB HDD, Windows 7/8/8.1 64-bit Minimalne: Intel Core i5-2500K 3.3 GHz/AMD Phenom II X4 940 3.7 GHz, 6 GB RAM, karta grafiki 2 GB GeForce GTX 660/Radeon HD 7870 lub lepsza, 40 GB HDD, Windows 7/8/8.1 64-bit
